Tarihin ironisi şudur ki; bir zamanlar vakarın, mahremiyetin, inancın sembolü olarak görülen tesettür; şimdilerde sezon sonu indirimli kombinlerde, dijital vitrinlerde ve influencer etiketlerinde arz-ı endam etmekte.

“Tesettür aksesuar mıdır?” sorusu, ilk bakışta provokatif gelir. Lakin soruyu doğru sormadıkça cevabın ehemmiyeti de kalmaz.

Sorunun kendisi bir medeniyet sorgusudur. Yani burada mesele başörtüsü değil; zihniyet örtüsüdür. Modernitenin giyin ki var olasın paradigması, artık sadece saçları değil, niyetleri de örten bir tesettür sunuyor. Şeffaf niyetlerle opak kumaşlar... Instagrama düşmeden ibadet geçersiz midir? Takipçi olmadan Allah’a kul olunur mu? Bunlar artık genç zihinlerin üstüne bastırdığı sahte sorular.

Tesettür, inancın bir ifadesidir. Kökü vahiyde, dalı hayâda, meyvesi de niyettedir. Lakin seküler pazarın dişlileri, her kutsalı metalaştırmakta mahirdir. “Modest fashion” diyerek yapılan bu semantik hırsızlık, aslında tesettürü tasfiye değil, tahrif etmektir. Görünüş muhafaza edilirken, mana rafa kaldırılır. Kur’an örtün der, vitrin giyin der. Hangisini seçtiğine göre Allah’a mı hitap ediyorsun, algoritmaya mı?

Zihinler kapitalin değer setiyle kodlandığında, örtü de dijital vitrinde bir "look"tan ibaret olur. “Bugün ne giydim?” sorusu “Bugün neyi örttüm?” sorusunun önüne geçer. Tesettür, bir aksesuara dönüştüğünde, niyetin üzerine takılan en pahalı broş olur: Parlıyor ama korumuyor.

Peki ne yapılmalı? Belki de ilk olarak örtüyü değil, zihni örtmeliyiz. İradenin rüzgarına dayanacak niyet kumaşları dokumalıyız. Çünkü tesettür, bir kumaşın değil, bir duruşun adıdır. Moda geçer, markalar değişir; lakin niyetin modası hiç değişmez.

HACER ELBEY - EĞİTİM YÖNETİCİSİ