Artık Roma Senatosu filan yok, togalı adamlar da yok. Ama Brütüs? Oh, ondan bolca var. Hem de her semtte, her kurumda, her WhatsApp grubunda…

Mesela siyasetteki Brütüs’ler… Dün meydanda kol kola yürüyüp “kardeşim” diye sarıldıkları adamı, ertesi gün canlı yayında lime lime edenler. “O zamanın şartları
öyleydi” diye açıklama yapmayı da ihmal etmezler. Sanki ihanetin tarihi geçerlilik süresi varmış gibi.

İş dünyasındaki Brütüs’lere gelelim… Size “Abi bu şirketi birlikte büyüteceğiz” diyen ama ertesi gün rakip firmaya CV’sini gönderenler… Hatta CV’sine sizin başarılarınızı
kendiymiş gibi yazanlar. Ve tabii ki toplantıda “biz” diye başlayan cümleleri, patronun yanında “ben” diye değiştiren o tatlı mesai arkadaşları…

Mahalle versiyonları da eksik değil. Pazardan aldığınız karpuzu “abla ben sana tatlısını seçtim” diye satıp, eve gidince lahana gibi çıkan esnaf… Ya da “komşuluk başka bir
şey” deyip sizin dedikodunuzu diğer apartmanlara servis yapan tatlı komşu teyze…

Sosyal medya Brütüs’leri ise apayrı bir ekol. Story’de kalp atan, DM’de iltifat eden ama başka bir story’de sizi “üstü kapalı” hedef alanlar. Ya da “ay ne güzelsiniz” deyip, ekran
görüntünüzü gönderdiği grupta “bu da çok değişmiş ya” diyen dost görünümlü keskin nişancılar.

Aslında hepsinin ortak özelliği şu: Önce “senin için ölürüm” derler, sonra mezar yerinizi erkenden ayırtırlar.

Ve işin en ironik tarafı… Bu modern Brütüs’lerin yüzde doksanı hâlâ kendini “dürüst” zannediyor. Çünkü onlara göre, ihanet ancak Sezar’a yapılırsa ihanettir. Sıradan bir
insana yapılan sadece “durumun gereği alınan stratejik bir karardır.”

O yüzden sevgili dostum, günümüz Türkiye’sinde yaşarken “Sen de mi, Brütüs?” demeye hazır ol. Çünkü bıçağın nereden geleceği belli olmaz; bazen sırtından, bazen
WhatsApp’tan, bazen de kahve molasından gelir.

HACER ELBEY - EĞİTİM YÖNETİCİSİ