Eğitim; sadece ders anlatmakla sınırlı olmayan, kalplere dokunmayı, karakter inşa etmeyi ve geleceğe iz bırakmayı hedefleyen kutlu bir yolculuktur. Bu yolculuğun en önemli taşıyıcıları da öğretmenlerdir. Ancak unutulmamalıdır ki, aynı çatı altında çalışan öğretmenlerin birbirine olan yaklaşımı, saygısı ve iş birliği; bir okulun havasını ya diriltir ya da zayıflatır.

Özellikle özel okul ortamında, başarıyı sadece bireysel çabalarla değil; ekip ruhuyla elde etmek mümkündür. İyi bir eğitim ortamı, sadece öğretmen-öğrenci ilişkisiyle değil, öğretmenlerin kendi aralarındaki iletişimle de şekillenir.

1. Aynı Mescitte Saf Tutmak Gibi

Bir okulda görev yapan öğretmenler, aslında aynı safta duran insanlardır. Aynı kıbleye yönelen, aynı değerlere hizmet eden, aynı çocuklara emek veren bir topluluktur. Aramızdaki bağ, sadece meslektaşlık değil; aynı davanın yol arkadaşlığıdır. Aramıza düşen kırgınlıklar, meslekî verimimizi değil; kalbî iklimimizi de etkiler.

Hz. Mevlânâ’nın ifadesiyle, “Aynı dili konuşmak değil, aynı gönülden konuşmak” önemlidir. Okulda bu gönül dili tesis edilmediğinde, dışa dönük hiçbir başarının içte karşılığı olmaz.

2. Selamla Başlayan Birliktelik

Ne kadar meşgul olursak olalım, bir öğretmen arkadaşımıza selam vermeden, hâl hatır sormadan geçmemeliyiz. Küçük görünen bu davranış, birliğin teminatıdır. Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’in teşvik ettiği selamlaşma, sadece nezaket değil, birliğin, kardeşliğin ve güvenin ifadesidir.

Birbirimize “kolay gelsin” demek, öğle arası bir çay paylaşmak, sınıfında zorlanan bir öğretmen arkadaşımıza “bir ihtiyacın var mı?” demek… İşte bunlar görünmeyen ama okulun ruhunu taşıyan hareketlerdir.

3. Kıyas Değil, Dayanışma

Her öğretmenin farklı bir yöntemi, farklı bir bakış açısı vardır. Biri disiplinlidir, diğeri şefkatiyle öne çıkar. Biri teknolojiye hâkimdir, diğeri öğrenciyle güçlü bağ kurar. Kıyasladığımızda rekabet, desteklediğimizde bereket olur.

Özellikle özel okullarda öğretmenlerin birbirine rakip gibi bakması, manevi birlikteliği zedeler. Oysa başarı, birbirimizin açığını kapatarak, omuz vererek, tecrübeyi paylaşarak büyür.

4. Dedikodu Değil, Dua İklimi

En büyük kırılmalar, arkadan konuşmalarla başlar. Sessiz sessiz içimize atılan kırıntılar, zamanla büyük duvarlara dönüşür. Okul koridorlarında dedikodu değil, dua dolaşmalıdır. Birbirimiz hakkında güzel düşünmek, hayırla anmak, bir hata gördüğümüzde kırmadan uyarabilmek… İş arkadaşlığını kardeşliğe dönüştüren tavırlardır.

5. Ortak Değerlerde Buluşmak

Öğretmenler arası birliktelik sadece iyi geçinmekten ibaret değildir. Aynı hedefe yürümek, aynı değerlere hizmet etmekle anlam kazanır. Bizim derdimiz sadece not vermek değil; bir nesli ilimle, irfanla ve ahlakla donatmaktır. Bu dava, tek başına taşınamayacak kadar ağır; birlikte yüründüğünde bereketlenen bir yolculuktur.

Son Söz:

Unutmayalım ki biz öğretmenler, sadece çocuklara değil; birbirimize de örneğiz. Birbirine destek olan, hatırlatan, öğreten, dua eden öğretmenler; bir okulun gerçek mayasıdır.

Aynı kubbenin altında, aynı ideallere hizmet eden bizler; ne kadar kenetlenirsek, öğrencilerimize o kadar güçlü bir model sunarız. Ve biz biliriz ki, içten kurulan her bağ, sınıf kapısından taşar; nesillere ulaşır.

Rabbim bizleri birbirimize muhabbetle bağlanan, birlikte iyiliğe ve hayra koşan eğitimcilerden eylesin.

Ali Dayıoğlu
Özkurbir Başkan Yardımcısı
Eğitim Yöneticisi